Op weg naar huis.

Lieve mensen,

Vanuit het lage centrum van La Paz gaat het weer snel omhoog, richting El Alto. Het is nog vroeg, al kun je dat aan de drukte op de weg niet echt merken. Boven de bergtoppen laat de zon haar stralen langzaamaan tevoorschijn komen. Mooi. Mijn afscheid van La Paz. Van La Paz vlieg ik naar Santa Cruz, Bolivia. Daar overstappen voor de vlucht naar Salta in het noorden van Argentinië. Er gaat wel enige tijd overheen, langer dan gepland. Daarbij is het zeer onduidelijk naar welke gate wij ons kunnen begeven. 

In het vliegtuig weer de bekende formulieren om in te vullen. Ik heb een aardige, spraakzame en zeer behulpzame buurman die ook naar San Miguel de Tucuman reist. Hij werkt in Santa Cruz en gaat naar huis voor de feestdagen. Behalve Spaans spreekt hij ook redelijk goed Engels, in ieder geval voldoende om de uren van de reis vol te kletsen. Het is wel handig: in Salta ontfermt hij zich eveneens over mijn bagage, mijn grote rugzak draagt hij alsof deze niets weegt. In de bus zitten we niet bij elkaar, aangezien ik eerder een gereserveerd ticket heb gekocht. Inmiddels is hier de regenperiode aangebroken: onderweg zien we donkere/ zwarte luchten met lichtflitsen en op afstand fikse regenbuien. Bomen zwiepen heen en weer alsof het dunne twijgjes zijn. Een andere ervaring vanuit de bus, dit weer. Gearriveerd in San Miguel de Tucumán word ik keurig naar de taxi begeleid, mijn bagage achterin, opdrachten aan de chauffeur en wij nemen vriendelijk afscheid. 

Kerst bij mijn zus en haar gezin wordt erg sober gevierd: samen zorgen Netty en ik daags tevoren voor de nodige lekkernijen om te eten en meer nog om te snoepen. Argentijnen zijn erge zoetliefhebbers. De maaltijd is gezellig en neemt heel wat tijd in beslag. Buiten is het warm en ik loop heerlijk in zomerkleding. De week daaropvolgend bereiden we ons voor op de jaarwisseling. Al wekenlang mogen we tegen wil en dank meegenieten van de liefhebberij van menig stadsgenoot: vuurwerk afsteken en vooral veel knalvuurwerk. Wat dat betreft is er niet veel verschil met Nederland, behalve dat er hier absoluut geen controle op de verkoop is. En in tegenstelling tot Nederland gaat de verkoop van het vuurwerk gepaard met het draaien van keiharde muziek. Die schalt werkelijk door de hele wijk, van vroeg in de morgen tot laat in de avond. En dan te bedenken dat de verkoop van het vuurwerk gebeurt vanuit een zaak schuin tegenover het huis van mijn zus en haar gezin. Gelukkig is de afstand in de stad hier wel groter dan in Nederland.

Mijn plan is om een paar weken hier te zijn en dan nog een uitstap te maken, weer naar het noorden van Argentinië, waar ik al het een en ander aan moois gezien heb, doch nog veel meer niet. En dan van daaruit naar Bolivia, een andere hoek in dan waar ik nu geweest ben. De dagen vlieden echter voorbij, zonder dat mijn plannen meer concreet worden. Het is ook gezellig met Netty samen: we wandelen naar boven, de bergen in, op de fiets er naar toe en dan heerlijk klauteren. De bergen hier zijn goed begroeid, zodat  we redelijk beschut lopen tegen de zon. Het is begin van de zomer, vogels laten zich goed horen en planten komen vol tot bloei. Als Netty naar haar werk is zit ik heerlijk buiten in de tuin onder een enorm afdak. Lekker windje er bij. Ik amuseer me best en kom tot rust na alle reizen en  klimpartijen tot nu toe. De tuin is enorm groot en het doet mij deugd om daarin rond te struinen en hier en daar met de planten en het onkruid in de weer te  zijn. Bovendien is Netty zeer druk met de studie voor haar vertalersopleiding Spaans-Nederlands, Nederlands-Spaans aan de Hogeschool van Utrecht en kan ik haar behulpzaam zijn met het nalezen en zonodig corrigeren van teksten, want na 25 jaar niet meer in Nederland merkt zij door deze opleiding dat met name de zinsopbouw en grammatica niet meer helemaal  correct zijn. Tentamens doet zij via internet en ze vindt assistentie in de buurt om vragen te beantwoorden wel prettig. Uiteindelijk is het eind van het liedje dat ik hier blijf hangen, zelfs nadat ik nog een maand heb bijgeboekt: in plaats van in januari ga ik in februari naar huis. En die dag is nu aangebroken: morgen vlieg ik van San Miguel de Tucumán naar Buenos Aires, waar ik een aantal uren overstaptijd heb en van het nationale naar het internationale vliegveld mag, een rit van zeker 1 uur. Van Buenos Aires reis ik dan naar Amsterdam, Schiphol waar ik volgens planning om 10.00 uur zal landen.

Lieve groet, tot ziens, Aggie