Cuzco.

Lieve mensen,

Vele overweldigende ervaringen rijker stap ik in de bus terug naar Aguas Calientes, waar het, ondanks het laagseizoen, inmiddels wemelt van de toeristen en ik menig Nederlands woord kan opvangen. Het is de moeite waard om dit kleine dorp rond te lopen. Door de ontdekking van de "Verborgen Stad" Machu Picchu in 1911 en de in de jaren daaropvolgend verworven bekendheid en exploitatie van het park, is de gehele omgeving rond Machu Picchu er economisch veel op vooruit gegaan. Ook hier is dat goed waar te nemen: veel hostels, hotels, restaurants, en vooral veel winkeltjes met artesania, waarvan men pleegt te zeggen dat ze allemaal gemaakt zijn door (afstammelingen van) de oorspronkelijke bewoners. Dus goed opletten! Nadat ik heb uitgevonden waar de trein vertrekt en weet hoe het er aan toegaat, strijk ik neer op een terras: zin in een pilsje. Een straatje met straatartiesten: een groepje muzikanten, een schilder en verkoper van zelfgemaakte artikelen. Gezellig. In de trein zit ik bij een Spaanse familie met 2 jongens. Ik raak aan de praat met de jongste van het gezelschap, 8 jaar oud en al een vrij goede Engelse vocabulaire. Geen enkele last van verlegenheid vertelt hij er vrolijk op los, leert mij Spaans..... Vanuit Ollantaytambo verder met de bus naar Cuzco, waar ik word opgewacht door een mederwerker van de reisorganisatie: er blijkt iets niet goed te gaan met het door mij overgemaakte geld voor de Machu Picchu-tocht. Verzoek om volgende dag mee te gaan naar de bank. En de dag erna nog een keer! Vele zaken werken hier behoorlijk ingewikkelder dan bij ons..... Gelukkig is het toch opgelost.

Cuzco ligt op een hoogte van 3.300 meter en is een mix van mystieke, eeuwenoude Indiaanse Andestradities en de hedendaagse moderne Peruviaanse cultuur. Eens de belangrijkste hoofdstad van het Inca-keizerrijk en bekend als de oudste, permanent bewoonde stad van dit zuidelijke werelddeel, staat Cuzco nu vooral bekend als de onbetwiste archeologische hoofdstad van heel het Amerikaanse continent. Vanuit het centrum naar de buitenkant van de stad loop je veelal over oude, nog door de Inca's aangelegde straten. Ook hier alles omhoog en naar beneden, vaak erg steil. De hoogte blijft lastig, ondanks alle coca-thee en cocabladeren. Rustig aan dus.

In feite is het centrum van Cuzco het best te omschrijven als één groot museum. De resten van de oude Inca-tempels zijn alom in de stad duidelijk te herkennen. Musea zijn er ruimschoots aanwezig: Inca-museum, historisch museum, religieuze kunstmuseum, natuurmuseum en nog vele andere, ook kleinere musea. Daarnaast telt Cuzco vele kerken, de meeste in het oude centrum, waarvan de bekendste is de Kathedraal, een prachtig barok bouwwerk uit het begin van de 17de eeuw, gebouwd op de plek van een oud Inca-paleis, Viracocha. Het hoge altaar is van massief zilver, het tabernakel is een kunststuk van traditioneel houtsnijwerk. Vele religieuze schilderwerken zijn te bekijken en het koor is een geweldig toonbeeld van koloniale barokke kunst. Een groot kruisbeeld van "El Señor de Temblores" wordt vooral veel door pelgrims aanbeden als beschermheer tegen aardbevingen.

De kathedraal bevindt zich op het centrale plein van de stad, Plaza de Armas, al het hart van de stad in de Inca-periode, ongeveer het enige dat de Spanjaarden in de oorspronkelijke staat hebben gelaten. Een mooi, erg groot en vooral gezellig, goed bezocht plein met fonteinen en veel banken die bijna doorlopend bezet zijn. Behalve de kathedraal is de omgeving van het plein een rondgang langs kolossale koloniale gebouwen, kerken en regeringsgebouwen. Doorgaans wapperen er twee vlaggen: de Peruviaanse vlag en een regenboogvlag (arco iris). Deze laatste is representatief voor Tahuantinsuyo, "Land van de 4 Kwartieren" uit het Inca-tijdperk en zeker niet als hommage aan de homobeweging. 

Het hostel, waar ik in een appartement verblijf, ligt in het centrum van de stad, dicht bij de grote markt, in een enorme hal. Heerlijk om doorheen te lopen. Oppassen met foto's maken, dat wordt niet bepaald op prijs gesteld. Het is een allegaartje van "kraampjes", meer vakken, pal naast elkaar. Niet gerangschikt naar aan te bieden waren, nogal verschillend bijeen gestald. Hier zie je dat de inbreng door het toerisme in de stad niet iedereen heeft bereikt. Het is er rommelig, doch levendig. Bewonderenswaardig als je bedenkt dat dit iedere dag opnieuw hier gebracht moet worden, met name verse etenswaar en meestal in grote tassen of in doeken op de rug geknoopt. Verbazingwekkend vind ik de kramen met vers vlees, verse vis en verse kip. Alles ligt open en bloot te kijk, zodat eenieder goed aan kan geven hetgeen men wilt hebben. Heb je geen zin om thuis te koken of te eten, dan schuif je hier aan bij een van de etenstenten: lange tafels met krukken waar je rond lunchtijd nog nauwelijks een vrije plek vindt.

Gezellig levendig en vooral veel bezocht door de (afstammelingen van de oorspronkelijke) bewoners uit de stad is San Blas, ook goed bekend als van oudsher de kunstenaarswijk. Over de smalle, ontzettend steile, oude Inca-weg loop ik kalm, met de nodige rustmomenten omhoog. Ik bof: het is weliswaar nog geen kerst en zeker nog geen Driekoningen, hier is het de gewoonte om van Driekoningen een kinderfeest te maken en dat wordt al vóór de kerst en dus vandaag gevierd! Het plein staat vol met ouders en veel kinderen, het is heerlijk weer en het terras zit ook vol. Ik ben juist op tijd om de paarden te zien binnenkomen, het spel kan beginnen. Gelukkig is er het een en ander blijven hangen uit mijn jeugd over 3 koningen, hun  zoektocht naar de ster en de tegenwerking die zij ontvingen. Het verhaal en spel kan ik redelijk goed volgen, al wordt het in het Spaans gespeeld, door kinderen. Prachtige kostuums, veel zingen; een mooi schouwspel om onverwacht op getrakteerd  te worden. 

Lieve groet, Aggie.